Van alles een beetje

Even wennen; mijn eerste verhaal online. Lang geleden dat ik zoiets bijgehouden heb.
Het afgelopen jaar ben ik vooral bezig geweest met 'verantwoord' schrijven en plaatste ik bijna bij alles een bron. Even wennen dus dat ik mijn zinnen gewoon kan formuleren zoals ik dat wil en zonder af te hoeven sluiten met haakjes (Hut, 2011).

Omdat ik hier al een week ben zal ik jullie niet lastig vallen met alle verhalen in mijn dagboek. Hierbij gewoon even wat momentopnames en vanaf dan gewoon weer elke keer een verhaaltje. ;)

04-11-2011
Gisteren afscheid genomen van Nederland. Alsof ik ook pas toen besefte wat ik ging doen, 3,5 maand naar Ghana. Weg van huis. De tranen kwamen dan ook bij het afscheid.
Gelukkig vanaf toen genoeg afleiding in het vliegtuig om niet aan het afscheid terug te hoeven denken: turbelentie, turbelentie, gordels vast, lekker eten, wat kletsen, filmpje kijken, en ons klaarmaken voor de landing.
In het vliegtuig zat ik naast drie zakenmannen uit Accra die me wat opvrolijkten. Aangekomen in Accra bleven ze bij me totdat ik mijn taxichauffeur had gevonden. De echte Ghanese gastvrijheid en behulpzaamheid was meteen alweer een feit.

5-11-2011
De rit van Accra naar Offinso
Geschatte reistijd (vooraf): 5 uur (inclusief alles)
Werkelijke reistijd (achteraf): 11,5 uur. Zo'n 4 uur stonden we in de rij voor een kaartje voor de bus naar Kumasi. Vier uur! In een ruimte zo groot als een gemiddelde gymzaal. Als een soort grote slang kropen we steeds een plaats vooruit. Vrijdag, niet de beste dag om naar het Noorden te reizen. Wat bezorgd belde ik iemand van het hostel, ik was nu toch wel helemaal alleen en ik stond in een rij, maar waarvoor? Nergens bussen te bekennen. "Aline, are you in the cew?" The what? I'm now waiting, no busses. "But are you in the cew?" Ja, ik ben nu in the cew. "Okay, stay there and everything will be fine". Dus dat deed ik en alles kwam goed, maar dan wel wat later dan gehoopt.. Ik had zware tassen bij me, 3 groten die ik niet tegelijk kon tillen. Gelukkig vond ik iemand in de rij die me wilde helpen verslepen. Ook hielp deze man mij mijn bagage in de bus te krijgen. 6,5 Uur lang kropen we vooruit over de weg naar Kumasi. Vanwege wegwerkzaamheden kon het niet veel sneller.
Toen vanaf Kumasi met de taxi naar Offinso. Gelukkig stond ook in Kumasi de taxichauffeur klaar. Zodat ik 's avonds uitgeput onder mijn klamboe in slaap kon vallen in het huis van mijn gastgezin.

11-11-2011
Ik blader mijn dagboek door en zie veel te veel om te vertellen! Laat ik het maar even uit mn hoofd doen dan.
Korter ook vooral:
- mijn gastgezin: een mooie huis, met meerdere mensen die er een kamer huren.
- voor het huis een veranda waar je goed kunt zitten en af kunt koelen
- de bank op de veranda is versleepbaar en komt uit een trotro (busje)
- voor de nacht heb ik een kleine emmer met deksel gekregen (to urinate). Klinkt raar, maar ik ben er blij mee, dan hoef ik niet s nachts de tuin in naar het hokje met de wc. Toch wel erg donker!
- Offinso leer ik steeds beter kennen. Het is erg groot. Veel groter dan ik verwacht had. Nog genoeg om te ontdekken.
- Wel weet ik de weg naar de taxi, heuvel op en vanaf daar naar Kings en Queens (het kinderhuis waar ik werk).
- Ik leer hier om taxi's aan te houden en leer de gebaren die daar bij horen.
- Heb al fufu gegeten en rijstbal!

Kings en Queens.
Een kinderhuis met 9 kinderen. Negen erg verschillende en lieve kinderen. Linda en Janet werken er op dit moment met zn tweetjes. Dus dit houdt in 24/7. De eerste week heb ik zoveel mogelijk meegeholpen en heb ik wat rondgekeken over wat ik er kan doen.
Elke ochtend als ik kom zijn de kinderen al druk in de weer. Ze doen hun was zelf met Linda en als ik kom help ik mee met het ophangen van de was. Daarna spelen we wat, vanmorgen exercise, vervolgens gaan we ontbijten. Dan kan de dag beginnen!
Ik heb het er erg naar mijn zin en iedereen is erg gastvrij. Ik heb er mijn eigen kamer, die ik kan gebruiken om even te rusten en die ik de komende tijd ga gebruiken om aan de slag te gaan.

Het is een beetje een verhaaltje van de hak op de tak. De volgende keer zal ik rustiger vertellen. Nu zit ik in Kumasi met Linda en we willen graag voor het donker thuis zijn. Dus dan moeten we snel zijn!
We hebben inkopen gedaan voor het kinderhuis (oa mappen om te kunnen gaan documenteren).
Nu tijd om te gaan dus!
Tot later!
Aline